Άγιος Παΐσιος: Τὰ ταγκαλάκια καὶ ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
-Γέροντα, μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι ὁ διάβολος, ἰδίως στὶς μέρες μας, ἔχει πολλὴ δύναμη.
-Ὁ διάβολος ἔχει κακία καὶ μίσος, ὄχι δύναμη. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι παντοδύναμη. Ὁ σατανᾶς προσπαθεῖ νὰ φανῆ παντοδύναμος, ἀλλὰ δὲν τὰ καταφέρνει. Φαίνεται δυνατός, ἀλλὰ εἶναι τελείως ἀδύναμος. Πολλὰ καταστρεπτικὰ σχέδιά του χαλοῦν, πρὶν καν ἀρχίσουν νὰ πραγματοποιοῦνται. Θὰ ἄφηνε ποτὲ ἕνας πολὺ καλὸς πατέρας μερικὰ ἀλητάκια νὰ χτυποῦν τὰ παιδιά του;
– Γέροντα, φοβᾶμαι τὰ ταγκαλάκια.
– Τί νὰ φοβηθῆς; Τὰ ταγκαλάκια δὲν ἔχουν καμμιὰ δύναμη. Ὁ Χριστὸς εἶναι παντοδύναμος. Ὁ πειρασμὸς εἶναι σάπιος. Σταυρὸ δὲν φορᾶς; Τὰ ὄπλα τοῦ διαβόλου εἶναι ἀδύναμα. Ὁ Χριστός μας μᾶς ἔχει ὁπλίσει μὲ τὸν Σταυρό Του. Μόνον ὅταν ἀφήνουμε τὰ ὄπλα τὰ πνευματικά, τότε ὁ ἐχθρὸς ἔχει δύναμη. Ἕνα μικρὸ σταυρουδάκι ἔδειξε ἕνας ὀρθόδοξος ἱερέας σὲ ἕναν μάγο καὶ ἔκανε νὰ τρέμη ὁ δαίμονας ποὺ εἶχε ἐπικαλεσθῆ μὲ τὶς μαγεῖες του.
– Γιατί φοβᾶται τόσο πολὺ τὸν Σταυρό;
– Γιατί, ὅταν ὁ Χριστὸς δέχθηκε τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ραπίσματα καὶ τὰ χτυπήματα, τότε συντρίφθηκε τὸ βασίλειο καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Μὲ τί τρόπο νίκησε ὁ Χριστός! “Μὲ τὸ καλάμι συντρίφθηκε τὸ κράτος τοῦ διαβόλου”, λέει κάποιος Ἅγιος. Ὅταν δηλαδὴ του ἔδωσαν τὸ τελευταῖο χτύπημα μὲ τὸ καλάμι στὸ κεφάλι, τότε…. συντρίφθηκε ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Δηλαδὴ ἡ ὑπομονὴ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἄμυνα καὶ ἡ ταπείνωση τὸ μεγαλύτερο ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου. Τὸ μεγαλύτερο βάλσαμο τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ποὺ συντρίφθηκε ὁ διάβολος. Μετὰ τὴν Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, εἶναι πιὰ ὅπως τὸ φίδι ποὺ τοῦ ἔχει ἀφαιρεθῆ τὸ δηλητήριο ἢ ὅπως τὸ σκυλὶ ποὺ τοῦ ἔχουν ἀφαιρεθῆ τὰ δόντια. Ἀφαιρέθηκε τὸ φαρμάκι ἀπὸ τὸν διάβολο, ἀφαιρέθηκαν τὰ δόντια ἀπὸ τὰ σκυλιά, τοὺς δαίμονες, καὶ εἶναι τώρα ἀφοπλισμένοι καὶ ἐμεῖς μὲ τὸν Σταυρὸ ὁπλισμένοι. Τίποτε, τίποτε δὲν μποροῦν νὰ κάνουν οἱ δαίμονες στὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, ὅταν δὲν τοὺς δώσουμε ἐμεῖς δικαιώματα. Μόνο φασαρία κάνουν, δὲν ἔχουν ἐξουσία.
Μία φορά, ὅταν ἤμουν στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πέρασα μία πολὺ ὄμορφη ἀγρυπνία! Εἶχαν μαζευθῆ τὴν νύχτα πολλοὶ δαίμονες ἐπάνω στὸ ταβάνι. Στὴν ἀρχὴ χτυποῦσαν μὲ βαριὲς δυνατὰ καὶ μετὰ θορυβοῦσαν, σὰν νὰ κυλοῦσαν κούτσουρα μεγάλα, κορμοὺς δένδρων. Σταύρωνα τὸ ταβάνι καὶ ἔψαλλα “Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα…”. Τελείωνα, ἄρχιζαν τὰ κούτσουρα πάλι. “Τώρα, εἶπα, θὰ κάνουμε δύο χωρούς! Ἕναν ἐσεῖς μὲ τὰ κούτσουρα ἀπὸ πάνω καὶ ἕναν ἐγὼ ἀπὸ κάτω!” Ἄρχιζα ἐγώ, σταματοῦσαν αὐτοί. Μία φορὰ ἔψαλλα “Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν…”, τὴν ἄλλη “Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου τὸν Σταυρόν σου ἠμὶν δέδωκας…”. Πέρασα τὴν πιὸ εὐχάριστη νύχτα μὲ ψαλμωδία καί, ὅταν λίγο σταματοῦσα, συνέχιζαν αὐτοὶ μὲ τὴν ψυχαγωγία! Τὴν κάθε φορᾶ ὅλο καὶ διαφορετικὸ ἔργο θὰ παρουσιάσουν!…
– Ὅταν ψάλλατε τὴν πρώτη φορά, δὲν ἔφυγαν;
– Ὄχι. Μόλις τελείωνα ἐγώ, ἄρχιζαν ἐκεῖνοι. Ναί, ἔπρεπε νὰ βγάλουμε ἀγρυπνία καὶ οἱ δύο χοροί! Ἦταν μία ὄμορφη ἀγρυπνία! Ἔψελνα μὲ καημό! Πέρασα καλὲς μέρες!…
– Γέροντα, πῶς εἶναι ὁ διάβολος;
– Ξέρεις τί “ὄμορφος” εἶναι; Ἄλλο πράγμα! Μόνο νὰ τὸν δής!! Καὶ πῶς ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπιτρέπει νὰ βλέπει ὁ ἄνθρωπος τὸν διάβολο! Ὤ, θὰ πέθαιναν οἱ περισσότεροι ἀπὸ τὸν φόβο τους! Σκέψου ἂν τὸν ἔβλεπαν πῶς ἐνεργεῖ, ἂν ἔβλεπαν τὴν… “γλυκειὰ” τοῦ μορφή! Μερικοὶ πάλι θὰ εἶχαν τὴν καλύτερη ψυχαγωγία! Ξέρεις τί ψυχαγωγία; Πῶς τὸ λένε; Σινεμά;… Γιὰ νὰ δὴ κανεὶς ὅμως ἕνα τέτοιο ἔργο, πρέπει νὰ πληρώση πολλά…, καὶ πάλι ἂν θὰ μπορέση νὰ τὸ δή!
– Ἔχει κέρατα, οὐρά;
– Ναί, ὅλα τὰ ἐξαρτήματα!!!
– Γέροντα, οἱ δαίμονες ἔγιναν τόσο ἄσχημοι, ὅταν ἔπεσαν καὶ ἔγιναν ἀπὸ Ἄγγελοι δαίμονες;
– Ἔμ, βέβαια! Καὶ εἶναι τώρα σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἂν πέση κεραυνὸς καὶ χτυπήση ἕνα δένδρο, δὲν θὰ γίνη ἀμέσως τὸ δένδρο ἕνα μαῦρο κούτσουρο; Ἔτσι καὶ αὐτοὶ εἶναι σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνός. Ἕνα διάστημα ἔλεγα στὸ ταγκαλάκι: “Νὰ ἔρχεσαι νὰ σὲ βλέπω, γιὰ νὰ μὴν πέσω στὰ χέρια σου. Τώρα καὶ μόνον ποὺ σὲ βλέπω, φαίνεσαι πόσο κακὸς εἶσαι. Ἂν πέσω στὰ χέρια σου, τί κακὸ ἔχω νὰ πάθω!”